داشتم اهنگای گوشیم رو سرو سامون میدادم کاری که از عید قرار بود انجام بدم و ندادم دستم رفت رو فولدر نامجو بی اراده ادم پوچ رو پلی کردم و به خودم گفتم چقدر حالش به این روزا میخوره ای دل دگر گولم نزن...
یادم پارسال با شازده و مری و خونه ساسان میخوندیمش صدا شازده هنوزم فوق العاده ترین صدایی که شنیدم، انقدر همه چی اوکی بود که از خوندنش لذت میبردیم و فکرم درگیرتو انقدر نبود ادمی پوچی مثل من رو که میگفت ساسان گفت اینجاش ادم رو به خودکشی میروسونه خندیدم گفتم نه اما الان که گوش دادم دیدم حرفش درسته حتی به ادم حس اعترافات قبل از خودکشی رو هم میده که بیام اعتراف کنم من هیچ وقت اندازه این چند وقت درگیرت نبودم و قید خودم رو نزده بودم دوست داشتم اما نه بیشتر از خودم.....